Στον απόηχο του … ξενόφερτου Αγίου
Βαλεντίνου
ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΛΥΤΡΩΣΗ
Το «μόνο» που έχει
απομείνει στα χρόνια της Κρίσης…
Υπογράφει ο Γιώργος Καραχάλιος
Δημοσιογράφος – Φιλόλογος
Δημοσιογράφος – Φιλόλογος
… Πόσο μικραίνουν
όλα κάτω από σένα, όταν ανεβαίνεις!..
… Δεν διακρίνεις ποιά
πρόσωπα και πράγματα !..
… Ό,τι βρίσκεται χαμηλότερα
από σένα φαίνεται μικρό, ασήμαντο, απρόσωπο: ένα από τα
εκατομμύρια εκείνα όντα, που
κινούνται πάντα με τον ίδιο πάντα
ρυθμό, μέσα στο ίδιο πλαίσιο, χωρίς καμιά
προσπάθεια να σπάσουν το κλοιό,
χωρίς καμιά ανησυχία…
Τις ανησυχίες τους τις έπνιξαν,
γιατί τις φοβούνται !
Οι ανησυχίες
οδηγούν μοιραία στην αναζήτηση. Κι η
αναζήτηση στη γνώση. Κι εκείνη σ’ ανεβάζει ψηλά. Σου δείχνει πολλά. Μα, όχι όλα. Ποτέ όλα.
Και, ως εκ τούτου, διερωτάται
ο καθένας: «Γιατί να βασανίζεται κανείς ρωτώντας πάντοτε, αφού τόσες ερωτήσεις
μένουν αναπάντητες και μας γεμίζουν αγωνία; Μήπως θα μπορούσε κάποιος να
μας βεβαιώσει πως σπάζοντας τον κλοιό κι’ ανεβαίνοντας,
θα βρεθούμε κοντά στη … ΛΥΤΡΩΣΗ;
Η Λύτρωση
βρίσκεται πάντα στο τέρμα. Η ίδια
φέρνει το τέλος μαζί της.
Αλλά, στη ζωή μας δεν
υπάρχει τέλος!..
Γιατί, λοιπόν να τα αναζητούμε άδικα; Δεν είναι ματαιοπονία;
Όλα εκείνα τα όντα – τα μικρά
και απρόσωπα – καταφεύγουν συνήθως
σ’ αυτές τις σκέψεις σχετικά με την ψυχική και πνευματική άνοδο του ανθρώπου… Κάθε φορά που η ανθρώπινη φύση διψά για μάθηση!
Όσο όμως… η ψυχή γνωρίζει νέους κόσμους, πιο μεγάλους, τόσο κι’ εκείνη μεγαλώνει
και πλαταίνει για ν’ αγκαλιάσει τα πάντα!
Έτσι, αγκαλιάζει και κλείνει βαθειά μέσα της κάθε τι, που βρίσκεται χαμηλά, γιατί το έζησε
και δέθηκε… μαζί του. Κλείνει μέσα
της η ψυχή το Αύριο, με όλο το μυστήριο του, γιατί για τούτο διψά!
Και τούτα όλα δένονται γερά
μαζί της. Γίνονται δικό της κομμάτι.
Τα δένει μαζί της ένας πανίσχυρος
δεσμός: η Αγάπη!..
Μια Αγάπη, αληθινή
κι απέραντη, που συντίθεται από τη γλυκιά
νοσταλγία του Χθες, από τη λαχτάρα
του Τώρα κι’ από τον έρωτα του Αύριο!..
…Έτσι, παλεύοντας
πάντα, φθάσαμε στο σημείο που μας περιμένει η… Λύτρωση.
Την βρήκαμε εκεί
που τελειώνει το πεδίο δράσης της φθοράς. Ανέπαφη απ’ αυτή. Άφθαρτη.
Άυλη. Δεν έχουμε αγωνιστεί αρκετά. Όσο, φυσικά, θα έπρεπε.
Δεν αγαπήσαμε αρκετά. Δεν τα είδαμε όλα…
Ποτέ όλα!
Η Λύτρωση όμως
μας… «υποδεικνύει»
·
Πως
αγωνιστήκαμε αρκετά, για να δικαιώσουμε
τη φύση μας!
·
Πως
αγαπήσαμε αρκετά, για να καταξιώσουμε τον αγώνα μας!
Κι’ έτσι, λ υ τ ρ ω θ ή κ α μ ε α γ α π
ώ ν τ α ς!..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου